Ποια δημοκρατία;

Είναι γεγονός ότι μετά την μεταπολίτευση, η ελληνική κοινωνία έχει μπει σε μία φθίνουσα τροχιά. Υποτίθεται ότι η δημοκρατία αποτελεί έναν τρόπο διακυβέρνησης που προβάλλει την ισονομία και την ισοτιμία στις τάξεις των πολιτών. Είναι όμως έτσι;

Περικλής

Κατ’ αρχήν, ας ξεκινήσουμε από το αφήγημα της ίδιας της δημοκρατίας. Το μεγαλύτερο παραμύθι στήθηκε πάνω στο όνομα του Περικλέους. Στα χρόνια της διακυβέρνησης του Περικλέους, η Αθήνα χαρακτηρίζεται από διαφθορά και κοινωνική ανισότητα. Ο «Επιτάφιος» λόγος του Περικλέους, αποτελεί το πιο κωμικό κείμενο όλων των εποχών. Το λόγο αυτόν, τον εκφώνησε ο Περικλής στον Κεραμεικό, θέλοντας δήθεν ν’ αποδώσει τιμές στους πεσόντες του Πελοποννησιακού Πολέμου. Προέβη σε εγκώμια υπέρ του αθηναϊκού πολιτεύματος, για τα οποία γελούσαν μέχρι κι οι πέτρες από τα μνήματα. Κι όμως! Οι «ιστορικοί» και οι «αρχαιολόγοι», επιμένουν ν’ αποκαλούν αυτήν την εποχή «χρυσούς αιών», με τη δικαιολογία ότι τότε «ιδρύθηκε» η δημοκρατία… Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμμα που γράφτηκε ποτέ!

Σόλων

Ένας εκ των κορυφαίων νομοθετών, έρχεται να διαψεύσει το παραμύθι της ίδρυσης της δημοκρατίας από τον Περικλή! Ο Σόλων! Ο Σόλων, θέλοντας να φτιάξει το δημοκρατικό πολίτευμα, άρχισε μία περιοδεία στις ελληνικές πόλεις. Κάποια στιγμή έφτασε στη Χίο. Εκεί βρέθηκε μπροστά σε ένα καθεστώς που τον άφησε εμβρόντητο: την πρώτη δημοκρατία! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνει πολύ περισσότερο εκεί, προκειμένου να μελετήσει το πολίτευμα.

Χιακή στήλη

Οι νόμοι κι ο τρόπος λειτουργίας του Χιακού πολιτεύματος, αναγράφονταν σε μία στήλη, στο Θολοποτάμι της Χίου. Ο Σόλων, εμπνεύστηκε από την Μεγάλη Χιακή Ρήτρα για να διαμορφώσει τους νόμους οι οποίοι θεμελίωσαν το δημοκρατικό πολίτευμα των Αθηνών. Το κείμενο των νόμων ήταν γραμμένο καθέτως, σε μορφή βουστροφηδόν. Για να διαβαστεί, έπρεπε ο αναγνώστης να γείρει το κεφάλι 90 μοίρες. Σ’ αυτήν την επιγραφή, για πρώτη φορά, γίνεται αναφορά στον όρο «Βουλή Δημοσίη». Την «Βουλή Δημοσίη» αποτελούσαν δύο συμβούλια. Ένα Δημοκρατικό με αντιπροσωπευτικά, αιρετά μέλη από κάθε χιακή φυλή. Άλλο δε ένα συμβούλιο, αυτό των «Αριστοκρατών» με επιλεγμένους αντιπροσώπους. Το κυρίαρχο σώμα ήταν η Εκκλησία του Δήμου. Η «Βουλή Δημοσίη», αποτελούσε το δεύτερο σώμα.

Θολοποτάμι Χίου

Όπως καταλαβαίνουμε, ούτε ο Περικλής ίδρυσε τη δημοκρατία, ούτε η Αθήνα βίωνε δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που επέμεναν ότι το πολίτευμα της Σπάρτης ήταν πολύ πιο δημοκρατικό και δίκαιο από εκείνο των Αθηνών. Στην πραγματικότητα,ο Πεισίστρατος έφερε το «χρυσό αιώνα» και όχι ο Περικλής, ο οποίος προκάλεσε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και έφερε καταστροφή και για την Αθήνα και για την Ελλάδα.Προς τι λοιπόν τόση μανία εκθειασμού του Περικλέους; Για ποιο λόγο ένας μέτριος στρατιωτικός αλλά παντελώς ανίκανος πολιτικός ν’ αποτελεί κέντρο αναφοράς;

Υπάρχει ένα αρχαίο ελληνικό ρητό, που απαντάει σε αυτό το ερώτημα: «όμοιος ομοίω, αεί πελάζει» (βλ. «Συμπόσιον» Πλάτωνος). Δηλαδή, σ’ ελεύθερη απόδοση, ο καθ’ ένας συναναστρέφεται με τους ομοίους του. Και ποιοι είναι εκείνοι που εκθειάζουν τον Περικλή; Οι σύγχρονοι κάτοχοι του κοινοβουλευτικού αξιώματος! Άνθρωποι βουτηγμένοι στη διαφθορά, τις ίντριγκες, την πορνεία, την παιδοφιλία και κάθε είδους εκφυλισμό. Άνθρωποι που μετατρέπουν το ψεύδος σε «αλήθεια» και θέτουν εαυτόν στο απυρόβλητο μέσω άθλιων νόμων (βλ. Νόμο περί ευθύνης υπουργών, Νόμο περί βουλευτικής ασυλίας, Νόμο περί κατάργησης της εσχάτης προδοσίας). Αυτοί έχουν ως πρότυπο ένα ανδρείκελο (Περικλή) ο οποίος έκανε ό,τι τον διέταζε η Ασπασία, αλλά κυρίως, ό,τι τον διέταζαν οι τότε «γεφυραίοι». Υπάρχει η φήμη που θέλει και τον Περικλή να είναι «γεφυραίος». Προσωπικά, δεν την ασπάζομαι αυτήν τη φήμη. Θεωρώ πως ο Περικλής ήταν τόσο πολύ βουτηγμένος στη διαφθορά, που οι πράξεις του τον έκαναν εύκολο στόχο εκβιασμού ή χειραγώγησης.

«τούτο και όρη κινεί»

Ο γνωστός βαρώνος de Rothschild, είχε κάποτε πει: «Βγάλτε όσους νόμους θέλετε, αλλά αφήστε με να κινώ εγώ το χρήμα». Και το κινεί! Στην Ελλάδα, υπάρχουν οι περισσότεροι νόμοι παγκοσμίως! Το 90% των νόμων, αποτελούν «παραθυράκια» του υπόλοιπου 10%! «Παραθυράκια» για να μπορούν να ξεφεύγουν οι πολιτικοί, οι εφοπλιστές και όλοι όσοι χειραγωγούν το Σύστημα. Η αυστηρότητα των νόμων, εξαντλείται στο πρόσωπο των απλών πολιτών. Η ισονομία είναι πλέον αφηρημένη έννοια. Όπως και η δημοκρατία, η οποία απλώς αποτελεί ένα προσωπείο που καλύπτει την τυραννική χούντα που βρίσκεται από κάτω. Κι όλα μαζί τα κόμματα, δίνουν μία τραγική θεατρική παράσταση. Πολιτικοί βουτηγμένοι στη διαφθορά, κάνουν μαθήματα ήθους! Θα έλεγε κανείς ότι το κράτος τιμωρεί τους παραβάτες του νόμου (κλέφτες, βιαστές, δολοφόνους, παιδοφίλους κλπ), διότι απλώς φοβάται τον ανταγωνισμό! Όχι γιατί θέλει ευνομία. Αυτοί που εκθειάζουν τον Περικλή, μας δίνουν και το στίγμα του τι ήταν ο Περικλής. Εάν ο Περικλής ΔΕΝ ήταν διεφθαρμένος, δε θα ήταν ΟΎΤΕ εκείνοι που τον εκθειάζουν. Εάν ο Περικλής ΔΕΝ ήταν βρώμικος, δε θα ήταν ΟΎΤΕ εκείνοι που τον εκθειάζουν. Ποτέ δε γίνεται να είσαι κάτι αντίθετο από το ίνδαλμά σου…